حسرت

امان از حرفهایی که نمی توان بیرون ریخت ... امان از حرفهایی که بگویی و نگویی هیچ چیز تغییر نمی کند جز خرد شدن غرورت... امان از حرفهایی که انقدر با خود تکرار کردی که تکرارش حالت را بهم می زند... امان از حرفهایی که نمی دانی بگویی یا نگویی ... امان از حس ناآرامی ای که نمی دانی از کجاست... امان از اشک هایی که از ریختن خسته اند ... امان از احساسهای متضادی که نمی دانی با آنها چه کنی... امان از زمانی که نمی دانی چه می خواهی که بخواهی کاری کنی... امان از نا آرامی های دلم حسرت...

خُدايا ... دِلَم دَر دَستِ "او" گير اَست خودَم اَز دَستِ "او" دِلگير عَجَب دُنيایِ بيرَحمی دِلَم گير اَست و دِلگيرَم حسرت...

 

 

 

حسرت...